imina
Etim. De lat. hemina .
(Añ (V); -iña V; Lar, Añ (V), H),
imia (V-gip, G-azp-goi; Lar, VP
38r, Añ (G), H (V, G)),
imi (G-goi),
iimi,
imiri (G-azp),
ipina (G-azp),
emiña (V-gip)
Ref.:
VocZeg (imie); A (imiña, imi, ipina); EEs 1931, 41; Iz UrrAnz (imiñia), ArOñ (imiñia, emiñia); Etxba Eib (imiña); Elexp Berg (imiña); ZestErret (imia).
Cuarto de fanega.
"Emina"
Lar.
"Tahulla, imia baten ereikaia
"
Ib.
"Cuartal <q-> de trigo, etc.: [...] (V) imiña, iminea; (G) imia
"
Añ.
"Cuartal de fanega"
A.
"
Imia: anega-laurdena neurtzeko ontzia (G-goi)"
EEs
1931, 41.
"La medida de cap. de 12 kg"
Iz UrrAnz.
"
Imiña bat gaztaña ipiñi eben afaittarako
"
Etxba Eib.
Aita jauna neriak / niri eman zidan / imiñan dotia.
(Cantar de Alostorrea).
Balad
48.
Imina bat labore saldu.
fB Ic II 132.
Imineagaz neban urre gorria / anegeagaz neban urre zuria.
Balad 45.
Eresarkiak izango dik lana iimi ta lakari gainetako tontorrak neurrikatzeko eraxten.
TAg GaGo 94.
Baserrira ezkondu bear zuen neskak, imiñan ankak sartuta, jaso bear zuen anega bat gari bizkarrera.
And AUzta 37.
Imiñak bete intxaurrak eta / zenbait ezti ta argizari.
And Auspoa
52-53, 107.
v. tbn.
BasoM 45 (imia).