imolatu
(Hb, Gèze, Dv),
immolatu.
Inmolar.
Jainkoa da immolatzen, / eta xahutasuna bera / halaber purifikatzen.
Gç 132.
Ezen gure Bazkoa Jesukristo da, immolatua izan dena.
He 1 Cor 5, 7.
Sei hurratsetarik sei hurratsetarat imolatzen zuten idi bat eta akher bat.
Lg I 301 (222 immolatu).
David persekutatua, bazkoko bildotsa imolatua.
Mih 100.
J. Kristo, zure Semea, aldare hunen gainean immolaturik heldu baita.
Brtc 36 (267 imolatu).
Ikhusten zuenean bildots bati odola khentzen, uso bat imolatzen, ikhusten zuen haren Semea izanen zela egun batez imolatua.
Jaur 360.
Jerusalemeko inguruan lekhu goretan imolatzen haritzeko ezarri usnaginak xahutu zituen.
Dv 4 Reg 23, 5.
Biktima horiek oro imolatuak izan ziren, edo itho araziz Loire deitzen den ibaia handian.
Elsb Fram 117.
Jesu-Kristo zure Semea aldare hunen gainean immolatu baita.
Arb Igand 206.
v. tbn. Monho 76. MarIl 61. Immolatu: CatLan 134. CatS 74.