infidel
1.
(Chaho, Gèze),
infiel (Lcc).
Infiel, que no profesa la fe considerada como verdadera.
Turkak, paganoak, papisták eta goitiko infidelak gloria ditezen hi blasfematzen autela.
Lç
Ins
A, 7r.
Etzaiteztela infidelekin uztár.
Lç 2 Cor 6, 14 (He, TB infidelekin; Dv fedegabekoekin, Ol siñesgabekoekin
).
Uholdea iraganez gero jende infidel / gehiago izatu da lurrean ezen fidel.
EZ Man I 95.
Argi hunez behar dira, / infidelak argitu.
Hm 174.
Infidel salbai barbaroak elizara tropelaka garraiatuz.
ES 125.
Hereje ta infielen indarrak deseginaz.
Cb CatV 105.
Eror infidelak oro.
Xarlem 957.
Ezgaizela tristátu kristioók eméndik joáteas ala nola infiélak, esperanzarik eztuténak.
LE Ong 75v.
Marruekotarrak moro zatarrak, / infiel da erejeak.
Afrika 139.
Kristau egite arren / infiel jendea, / arriskuan ipiñi / zuen bizitzea.
AB AmaE 161.
Infidela da bathaiatua ez dena.
CatJauf 67.
v. tbn.
CatLav 58 (V 37). CatLan 80. Brtc 22. Jaur 388. CatS 26. Infiel: Ber Doc 117r. ZBulda 11. Oe 36.
2.
(Chaho).
Infiel, desleal.
v. desleial.
Ezen Iainkoak berak emaiten draukunaz kontent ezpagara seiñale segura da ezen infidel garela.
Lç
Ins
E 2r.
Katixa, akusaturik zia / Pierrisi infidel izatez, / eta Jean Pierrareki / errelazioni hartzez.
PierKat 57.