ingurutu
1.
(Lar, Dv (G), H (V, G)).
Rodear; cercar.
v. inguratu.
Ingurutu zuen an argizko odei batek.
Mb IArg I 365.
Lazaro aberats da, dohatsu, loriaz ingurutua eternitatekotz.
Jaur 122.
[Urola igarotzen da] erri Zestoakora, zeña ingurutzen daben biribillerdiaren idurian.
Izt C 113.
Etxea soldaduz ingurutu eta erriko atean kontuartzalleak ipiñi zituzten.
Lard 143.
Guziak lasterka beragana etorri, irurak ingurutu, eta isillik eta begiramentu andiarekin zeuden.
Arr GB 111s.
Gaztaiñ-arbolaz eta intxaur-arbolaz ingurutua.
Otag EE
1881b, 59s.
Udaberriya badatorkigu ezagungarri oroz inguruturikan.
J.M. Tolosa EEs
1913, 113.
Jaungoikoa angeruz inguruturik.
Itz Azald 87.
Etorri berriak inguru bitzate.
Lab EEguna 109.
Arresi edo moallaz ingurututako erria.
Anab Aprika 34.
v. tbn. fB Ic I 57. Echag 68. Apaol 27. Azc PB 41. En DFrec hay 3 ejs.
2.
"Girar"
Lar.
Andar alrededor.
Jaikiko naiz, eta ingurutuko det erria.
"Circuibo civitatem"
.
CantCS
(G) 3, 2 (V y V-m inguratu
).
3.
Acercarse.
v. inguratu
(4).
Itz oiek esan orduko aingeru-samalda ingurutu zitzaien.
Lard 367.
4.
Envolver.
v. inguratu
(2).
Ingurutu ziozkan eskuak antxumeen larruakin.
Ur Gen 27, 16 (Dv inguratu, Ol estali, Ker estaldu).
Ikusi zuten xatharrez ingurutua eta lastoaren gainean.
Jnn SBi 16.