1.
(Lcc(-adu), Urt I 392, Chaho),
iniuriatu. Injuriar, ofender. Ebanjelioari iarreikiteagatik gizonéz iniuriatu, menospreziatu, gaitzerran eta iraitzi izatea. LçAdv ** 6v.
Gauza horién erraitean gu ere iniuriatzen gaituk. LçLc 11, 45 (He desohoratzen, Dv, Leon laido egiten).
Iniuriatzen gara eta ungi erraiten dugu; persekutatzen gara eta sufritzen dugu. "On dit mal de nous"
.Lç1 Cor 4, 12 (He madarikatzen, TB gaixki erraiten
).
Barkatzen diotegula injuriatu eta agrabiatu gaituztenei. BerTrat 93r.
Nihor iniuriatzea, eskarniatzea, ihakinzatzea edo gauza ansiazkoz berzela desohoratzea da mortal. Harb 170.
Meatxatzen, eritzen, injuriatzen duenak. El 55.
Nola, bada, jentillak eta juduak bere buruzagi prinzipalekien oldartu baitzezten, hek injuriatu nahiz eta harrikatu nahiz. HeAc 14, 4s.
Noizetare zehatzen, kolpatzen, hilzen, madarikatzen, injüriatzen baitügü. CatLan 92.
Igaroko zara biotz zikin batekin injuriatzera Jesu-Kristo, ta ixil ixillik egongo da. MgCC 254.
Orobat injuriatzen edo despreziatzen banaue, badeinkatzen det nere Jaungoikoa. Gco I 421.
Projimua injurijau dabenak parka eskatu biar deutsa lagunari. fBIc I 105.
v. tbn. Cap 94. OA 67.