(
Lcc (-adu),
Urt IV 57,
Lar,
Añ),
inketatu.
Inquietar(se), preocupar(se).
Idia xarmadurez inketatua denean zer egin behar den.
Mong 587.
Khexa edo inkieta ahal zaitzaketen gauza guziak.
He Gudu 152.
Izpiritura erakharri behar ditutzu inkietatu zaituzten pensamenduak.
Ib. 84.
Partitu ginanean / Tolona hirian, / inkietatu izan ginan / mare batekilan.
Iraultza 59.
Persuna bat denian plazeraki galdürik / erramarkaule düzü inkietatürik.
Etch 688.
Ene ama maitea, / ze emazte prudenta! / alabaren medioz / etzitela inketa.
Bordel 127.
Etziteiela arren inkieta, zer janen dügü, otsez.
Ip Mt 6, 31 (Dv ez grinarik har).
Karlomagno inkietatruk, eztu lorik egiten.
(R-vid).
Orreaga
107.
(AN-5vill naigabeturik, AN-arce arrankurarekin, AN-erro, BN-baig, Sal antsiarekin, Ae kongojarekin)
Hargatik hain maithatua zen bere populazioneaz non behin behin utzi baitzuten inketatu gabe.
EGAlm 1890, 25.
Hasarratu zirare, ta hartu tupeta; / Ahantzirik ziztela, ez hortaz inketa.
Herr 3-4-1958, 4.
v. tbn.
AstLas 20. LuzKant 145.
Perturbar.
Bere ordenako erregelen edo pribilejioen kontra nihork ere inkietatzen baditu.
Harb 433s.
Satanas txarrak etxea inkietatu nai zuen.
Cb Eg III 375.
Deabru txarra, ezkonduen pakezko biziera ezin ikusirik, [...] ori desegin, nastu ta inkietatzeko alegiñakin asitzen da.
Ib. 368.