inkimako
1.
(G ap. A
; H (G)).
"Ambage"
A.
Adierazten zutelarik inkimako-bage, zuzen ta garbi.
Izt C 123.
Ura il zuten-eta, erailleak nork bere eskuz zigortu ditzala inki-makorik bage agintzen du Yainkoak.
Zait Sof 60.
2.
"(G; Arr), desavenencia, discordia"
A.
Beriala sortu zan biyen artean inkimako (querella) izugarri bat.
Garit IpuiL 19.
3.
inki-manku
(AN-larr-ulz),
inku-manku
(AN-larr-ulz). "Or dabil inki-manku (AN-ulz), oker-xamar dabillenaz esana" Inza NaEsZarr 1909 (498 (AN-larr) 'ala-ola, erdipurdi'). "Or dabil inku-manku (AN-larr-ulz), medianamente anda" Inza Eusk 1928, 230.