intxausti
Etim. De in(t)zaur-tze + -di (> *in(t)zaur-s-ti > in(t)sausti , con asimilación en las sibilantes).
(S ap. Lrq (s.v. intzaur)
; Lar, H),
insausti,
intxaustoi (H),
intzauzti (S ap. Lrq
).
"Nogueral"
Lar.
Txiroak dirudi insausti, guztiok arrika beti.
RS 467.