ipinle
1.
(H),
ifinle (Lar).
(El) que pone, coloca.
"Amojonador [...] mugen paratzallea, ifinlea
"
, "adornador, [...] galant ifinlea" Lar.
Ezkutape onetan / da gure zainle, / jar leku garaijetan / erregen ipinle.
FrantzesB II 28.
Ermentaria eta / perra-ifinlea.
Izt Po 138.
2.
(Izt C voc., H).
Fundador, creador, que instituye.
Bere [Elexiaren] ipinle edo fundadore.
Astar I 101.
Jaungoikua bera dala Abe Marijaren ipinle edo autore.
Astar II 271.
Zebuko Uriaren ipinlea.
Izt C 501.
Uri artako bakiregi Santo Tomas Billanuebakoaren ifinlea.
Ib. 460.
3.
(Izt C voc.).
Autor.
Masdeu jakintsuak, beste ipinle askoren eretxiari jarraitzen diola.
Izt C 73.