iraingarri
1.
(Lar, H) .
(Adj.).
Ofensivo, insultante.
Itxitegi iraingarri onetan sartu zituzten.
Izt C 394.
Berba iraingarriak esatea.
Itz Azald 88.
Ez zaio noski iraingarri irudituko inori, berriz ere badiot [...].
MEIG VI 78.
v. tbn. Jauregui 235. A BGuzur 149. Ag Ezale 1897, 75b. Mde HaurB 48. En DFrec hay 4 ejs.
2.
(Sust.).
Injuria.
Burla eta barreakaz, iraingarriakaz, birao eta madarikazinoakaz.
Itz Azald 101.
IRAINGARRIZKO
(Adnom.). Insultante.
Iraiñgarrizko lotsa andi onen bidez atsekabeturik.
Izt C 260.