iraultzaile
1.
(Dv),
iraulitzaile (-alle Lar).
"Trasegador"
Lar.
"Celui qui bouleverse, renverse"
Dv.
2.
(Dv),
iraultzale.
(El) que ara, rotura (sdos. prop. y fig.).
v. 1 iraule.
Ele on bat zor diotegu hemen bereziki Eskualtzale biltzarretan barne direnei; [...]. Eskual iraultzale hoiek ezpaderamate beren ildoa urrunago eta barnago, eztirela hor eskual buruzagiak hobendun.
HU Aurp 214s.
[Iraultzaleen zoin gehiagokak] izan du bere arrakesta pollita. [...] Hamabi iraultzale presentatu dira, 3-k tratura zerabilkaten bi pikoiekin; 9-k tratura pikoi bakarrekin.
Herr 7-9-1961, 3.
3.
(El) que da vuelta (a la hierba).
Euntzean belar-iraultzailleak / zalantza pranko ba dauka.
"Volteadores de hierba"
.
Or Eus 316.
4.
Revolucionario.
Iraultzaileak, gizarteak erremediorik baduela uste izan ohi du.
PPer
HarriP
35.
Ezta ere berrizale edo iraultzaile amorratu horietakoa.
MEIG VIII 23 (v. tbn. VI 52).
En DFrec hay 165 ejs. de iraultzaile, 2 de iraultzaille y 1 de iraultzale.
Aspaldi dala ez da Avilan edu ortako jazoerarik ezagutu. Oneik
--sarri gertatu oi dana-- zergaitik jakin ezta be, iraultzailiekaz dabiltz autsak ateraten; beste batzuk, asieratik aurka egonak, eziña uste ebena aurrera joiala ikusirik, zarrapasta eragille ikusten ziran lenengoen arteko.
Onaind STeresa 70.