iraultze
1.
(
Dv,
H,
A).
Vuelta, vuelco, meneo.
Iraultze eta ibiltze heken guztien finean, athea bere erroetan eta nagia bere ohean bezala bere bekhatuen xisteran eta etzauntzan baratzen da.
Ax 46 (V 29).
Larratza aldapa-antzean / saieska dira lurrean; / iraultze bi iru egin ondoan / Peru geldi da gaiñean.
Or Eus 172.
"Mudanza, irultzea
"
Añ.
2.
iraulte
(A, que cita a Izt). Regreso. Cf. irauli
(8).
Erri iriki banaka batzuk bederik erre bear zituztela Franziara iraulterako.
Izt C 301s.
3.
Roturación, acción de arar.
Laborari on denek arthatzen idiak, / garraio, iraultzetan, bethi yarrekiak.
Hb Esk 230.
[Esku-tresna] orain guti ezagutuak direnak oro, orduko iraultzeetan zerabiltzaten punta-zorrotz musurkari guzietaraino.
Larre ArtzainE 105.
4.
Consumo.
"C.A.M.P.S.A."-ren sortze, banatze ta iraultze arazoetan sartuko da.
"Producción, distribución y consumo"
.
EAEg
28-10-1936, 157.