(
Ht VocGr 418,
Dv,
H),
irrizu (
B ap. Izeta BHizt
).
Reidor; risueño, sonriente.
"Celui qui rit toujours"
Ht VocGr.
"Rieur, prêt à rire de tout"
H.
"Dado a la risa"
Izeta BHizt.
Hark behatu zautan aire irhitsu batekin.
Birjin 406.
Gizataldeko guztiak, artega, igikor ta irritsu, zabundu zituzten buru ta besoak.
Ag G 72.
Matel irritsu hoier ematea musu.
Iratz 118.
Ekin zion Maider-ek pozagatik irritsu.
Etxde JJ 262.
Sekulako sanfretean eta ausartzia irritsuan.
Larre ArtzainE 158.
v. tbn. Muj PAm 37. Lab EEguna 65. Mde HaurB 68.
(Fig.).
Lur on irritsuak izanak gatik.
Mde Po 87.
Akantu irritsuz naasita.
"Ridenti [...] acantho"
.
Ibiñ
Virgil
43.
Cómico.
Atal bateko antzerki irritsua. Alz Bern 47. Bere ateraldi irritsu ta jakiñenak. Muj PAm 5. En DFrec hay 3 ejs. de irritsu.
v. tbn. Lab Y 1933, 194. Etxde JJ 176.