itobehar
(V, G, L; Bera)
Ref.:
A;
Lh
.
Ahogo, dificultad para respirar; apuro, agobio; apresuramiento, prisa.
"(Vc, Gc), sofoco"
A.
"Precipitación"
Bera.
"(L), suffocation, étouffement. Ithobehar batzu heldu zitzaizkitan
"
Lh, que cita a Lf.
"¡Qué apuro el tuyo, mujer!, ori don, emakume, ito bearra! (V-m, G)"
A EY III 248.
Cf. Ol Mt 18, 28: Itobearrez 'con intención de estrangular'.
Egon zaree luzaro barriketan milla berba alper egiten, ta gero beinguan ito biarra.
Mg PAb 55.
Oñazerik ez, baña ito-bear estuak oi ditu.
Ag G 374.
Orduan sortu zitzaizten senar-emazteai sekulako estuasunak eta itobearrak!
TAg Uzt 171.
Bizitzaldi onetako itobearrak.
Erkiag Arran 183.
Eztul sekera zitala, [...] sukarra, iñoiz arnas-estua ta itobearra.
Erkiag BatB 202 (v. tbn. 196).
Hizketako itobeharrari idazkietan ere amor emateak ondore jakina du: euskalkien arteko bereizkuntzak sakontzea eta zabaltzea.
MIH 356.
Berria berriaren gain pilatzen da, izan ere, egungo bizimoduaren ito-beharrekin.
MEIG VIII 84.