itokarrean
1.
(H (G) s.v. ithoka , que cita a Izt).
A toda prisa.
"Vengo sin aliento, itokarrean nator (AN)"
A EY III 243.
v. ITOMENDIAN.
Gerorako laga bage estu estuka itokarrean.
Izt C 336.
Kiklopeak burni mokor malguz tximistak egiten itokarrean dabiltzanean.
"[Ils] se hâtent"
.
Ibiñ
Virgil
111.
2.
A punto de ahogar(se).
Ittokarrean zegoala, ta aize preskoa artu bear zula esan zion.
Or SCruz 46.
Nigarrez itokarrean.
Or Mi 135.
Gaiña artu zidaten, itokarrean, lasapiderik eta arnasik utzi gabe.
"Premebant"
.
Or Aitork 165.
A punto de estrangular.
Eldu zion itokarrean.
Or Mt 28, 18 (Lç ito).
3.
"
Itokorren, apuradamente"
Asp Leiz.