itsusgarri
1.
(H, A),
itxusgarri (H).
(Lo) que afea; (lo) que envilece, deshonra.
"1.º chose qui enlaidit, rend laid. Edergailu uste duzuna, itsusgarri duzu [...]; 2.º (moins usité), qui est propre à outrager, déprécier. Urkhoaren itsusgarri diren elheak
"
H.
"Afeador, adminículos que contribuyen a afear alguna obra"
A.
Ederregia itsusgarri.
"Tient du laid"
.
O Pr 571.
Baldin begitartean badut min itsusgarririk.
SP Phil 218 (He 220 ahalkagarri).
Besta honetan [Konzepzionian] zertzaz gehienki orhitzeko dügü? Gure izate itxusgarriaz.
Bp II 93.
Etxea bethi etxe da, zonbat den itsusgarri.
(In Arb Igand 145
).
2.
Vituperable.
Zer da itsusgarri, gaiztakeria baizik?
"Dignum est vituperatione"
.
Or Aitork 42.