itxuratxartu
1.
(Hb),
itxuraxartu (Ht VocGr 395).
"Pâlir"
Ht VocGr. "Perdre les couleurs et les bonnes apparences" Hb.
2.
Desfigurar(se), deformar(se).
Tristatu da Margaita sorterria horren aldatua eta itxuratxartua ikusirik.
MEIG I 233.
Antzinako poema epikoetan bezala [gertakaria] edertua eta goratua, edo oraingo [...] zenbait idazlek ohi duten bezain beztua eta itxuratxartua.
Ib. 130.
Horra hor lan handirik gabe, vcatu gaizki irakurri zela medio, Guerrak itxuratxartu zuena: Ostatu eske gabilz, ez arren ukatu
.
MEIG IV 77.
Gainerantzekoak aski oker zuzenduak daude: itxuratxartuak hobe.
MEIG V 84.