itzasi
Etim. De itze 'clavo' y au(t)si .
(
Gc ap. A),
itzautzi (
G ap. A
),
izasi (
G-to ap. A
),
izazi (
G-nav ap. Ond Bac
),
itsasi (
G-to ap. A
),
itzatzi (AN-larr ap. Asp Leiz),
itsatsi
(G-to ap. Iz To).
"
Izasi, grietas de los pechos"
A.
"
Itsasi, grietas de las manos"
Ib.
"
Itzautzi, hendiduras de la tierra o de la piel"
Ib.
"
Etxe batean armiarma-sareak eta autsa ta itzasiak edo artesiak agiri diranean (G-to)"
A (s.v. buruzpide).
"La grieta (de manos y tierra)"
Iz To.
"Grieta en la piel"
Ond Bac.
Harriet, que cita el ej. de Lardizabal, lee erróneamente itzantzi. v. 1 itzebaki.
Suiaren onak aitagiarrabaren biotzean itzautzi andiak idikitzen zituen.
Lard 167.
Suak et' ekaitzak / beztuta, zarraski, / itzatsi ta zarpil, / Jorrailgo elorri.
Gand Elorri 37.
"
Itzautzi (G-goi), sensación, impresión de ánimo"
A.