izamen
1.
(Bera),
ixamen.
Facultad de ser; existencia.
(Neol. creado por AG en 1897, de ixan 'ser' y -men; v. AG 1465).
Gustijei Jaungoikuaren seme-ixamena emon eutsen.
(Io 1, 12).
AG 1464 (Arriand ixateko eskubidia
).
Bizia edo izamena (existencia) galdutea.
Echta Jos 259 (v. tbn. 256).
Izamen irazanaren mugak igaro ta arimak urruti bezela erdi-ikusten duen "donokiraiño" iritxiko dira.
Onaind ( in
Gazt MusIx 157
).
2.
(L ap. Lh
; Bera).
"Naturaleza"
Bera.
"Caractère, nature, humeur"
Lh.
Nor da arotzik onena? Zure izamen eta nolakotasuna [...] ondoen dazauzkiana.
Zink Crit 4.
Gauzen barruko izamena.
"Íntima naturaleza de las cosas"
.
Ib. 33 (v. tbn. 18).
3.
Naturaleza, universo.
Loa ta itxaropena, izamenak gizonari emoten dautsozan gozagallu bi dira.
Amez EEs
1928, 84.