izapide
1.
(V-ger, B, S ap. A
),
izanbide (L ap. A
; Hb).
"Chance d'avoir"
Hb.
"Pasos para conseguir algo. Izapidean da (S), está en vías de alcanzar"
A.
"Trámites, diligencia"
Ib.
Tori Faidoko apezarentzat Leabururako izapidea (nonbramentua).
A Ardi 93.
2.
+
ixapide.
Forma de ser, forma de comportarse.
Auxe dot neure lanetan artuta daukadan izapidea: lan al dodan geien ta ondoen egin.
A LEItz
134.
Badira gixonik asko gorputzez eder izan arren, ixapidez ezaingarri baño ezaingarrijago diranak.
Otx 109.
Mutillean bear diran gizontasunak sakon ezagutzea, asmo, oitura, sinismen, izapide, sendi-zaletasuna, dana.
ABar Goi 42.
3.
izanbide
. (En la expr. izanbidea eman (ref. a una idea o propósito) 'hacer real', 'dar vida').
Izugarrizko aldarteak izaten ditut gogo orreri izanbidea nola eman nere buruarekin asten naizenean.
Anab Poli 137.
4.
izabide
. Ser, esencia (?).
Gizonak eta beste edozerk, azken muga Iainkoa du, Berak bakarrik baitu bere baitan izabiderik aski.
Zait Plat 156.