jabegabe
1.
(Hb),
jabebage (Lar, Añ).
(El, lo) que no tiene dueño.
"Mostrenco, bienes mostrencos, ondasun jabebageak
"
Lar (v.
tbn. Añ).
Errebulu ibiliko dirateke, hala-nola ibiltzen ohi baitira zurtz triste jabegabeen egitekoak.
ES 141.
Gu hunat aintzinean, gathibotasunetik erosi edo jabegabe gelditu haurttoak ezarri zituzten misionestek emazte belzetarik baten eskuetan.
Prop 1899, 113.
Bertsoak, jabedunak eta jabegabeak, diren direnean daude, ezertxo ere aldatu gabe.
MEIG II 144.
2.
"(S; Foix), vacant"
Lh.
JABEGABEKO.
"Jabe bakua, sin dueño, mostrenco. Onek erreka ondoko intxaurrok, jabe bakuak dira" Etxba Eib. "Jabebeikú, lo que no tiene dueño" Iz ArOñ.
Halatan bada, gure eskuara zurtz jabegabeko [...] hunentzat nahi nuke bilhatu aitzindari eta buruzagi on bat bakharra.
ES 141.