(
H).
Justificar(se) (en sentido teológico).
Fedez iustifikatzen dela gizona Legearen obrák gabe.
Lç Rom 3, 27 (He, TB justifikatu; Dv zuzentzat athera, Ol, Ker zindotu, Bibl zuzen egin).
Iainkoa da iustifikatzen duena.
Ib. 8,32.
Iustifika nazazu.
Harb 189.
Medezina espiritual batzuk osaetan eta iustifikeetan gaituezanak.
Cap 60.
Edo kondemnatuko aiz / edo justifikatuko.
Gç 171.
Hark justifikatzen edo justu egiten du bekhatorosa.
CatLav 282.
(V 141)
v. tbn. Tt Arima 112. El 65.
(Urt II 171, H).
Justificar(se), defender(se), excusar(se).
Ebatsirik ere iustifikatu belizate.
Tt Arima 100.
Nola mintzatuko gare? eta nola iustifikatuko gare?
Urt Gen 44, 16 (Bibl xuritu
).
Eskuz kheinu eginik ixil zitezela, nahi izan zuen bere burua justifikatu populuaren aitzinean.
He Act 19, 33 (Lç kausá allegatu, Dv eman garbitasun zerbait
).
Jainkoak justifikatu zuen lorioski Birjina saindua, eta ezeztatu zuen Josepe justuaren xagrina.
Jaur 357.
Justifikatu zuten / Baionako salan.
Bordel 157.
Norbait akusatua dena [...] yustifikatzen da, ahal badu segurik.
Elsb Fram 161.
Azken onak bide guziak justifikatzen bait ditu.
Lab SuEm 199.
[Gauza txar] onen zergaitiak ezin justifikatu izaten ditugu.
Insausti 266.
En DFrec hay 27 ejs., meridionales.