kalmatu
1.
Calmar(se).
Laur haizeek ere egin ohi die musika, / bata kalmatu eta duk berzeak hasten aldika.
EZ Man II 17.
Geldi itzatzu haizeak [...] eder denbora, kalma itsasoa.
Harb 406s.
Buelta altxatu den hura laster kalmatuko da.
SP Imit III 57, 2 (Ip ematüren düzü).
Mana zazu kalma dadiñ / haizearen furia.
Arg DevB 215.
Jainko zare, kalma zazu / Jainko Aitaren furia.
Gç 65.
Kalma zazu, jaun ona, kalma / zure kolera.
Ib. 105.
[Itsasoaren] uhiñ aserreak kalmatzen ditutzuna.
Ch III 34, 4.
Erran zioen itsasoari: "Ixil adi eta kalma".
He Mc 4, 39 (Lç geldi adi, Dv mutu hadi
).
Laister samar kalmatu / arren oñaziak.
MendaroTx 46.
Eta orduan gizona kalmatu zen.
Etchebarne 138.
v. tbn.
INav 135.
2.
"Nublarse. Au eguraldi txarra! Berriz kalmatu da
"
Asp Leiz.