(
Lar),
kaltertu.
"Damnificar"
Lar.
Seguramente derivado de kaltar 'damnificado'; cf. ejs. de kaltartu s.v. KALTE HARTU.
Eta zer pekatu da batek bere borondatez iñor illtzea eta iñori golperik ematea eta kaltartzea?
Gco II 207.
Iñor ill duenak edo zauritu edo kaltertu [sic, ¿por -tartu?] duenak.
Ib. 208.
(Part. en función de adj.).
"Damnificado"
Lar.
Sinisterazi nai izan zion bada, non bere animak irabaziak arkitu uste zituen, kaltartua geratzen zala.
Cb Josefa 158.