lakatz
1.
(
AN-larr ap. Asp ANaf
).
Áspero, duro.
v. 1 lakar.
Soñeko zakar-lakatz bat besterik gabe.
AA III 614.
Bere sasoi ta tenperamentu lakatzak griña oni indarrak ematen ziozkala.
Ib. 625.
Naiz samiña, naiz lakatza, naiz leuna.
Ib. 442.
Lorien ondoan sortzen dira asun lakatzak.
Ag G 60.
Barruko ar bat, izakai bat, gazi-geza, lakatz-leuna, gozo-minkaitza.
Ib. 141.
Zintzur guzia kedarreztua / ta ur eske eztarri lakatza.
EMuj (
in
Onaind MEOE 844
).
Lakatza ta baldarra degu, noski, mintzoa!
Ldi IL 39.
Arantza ta agin biziki, / lei gogor baten itzuli, / lakar ta lakatz.
Gand Elorri 55.
Zutik daude gaztaina lakatzak.
'
Castaneae hirsutae'
.
Ibiñ
Virgil
52.
[Apoaren] larrua bestelakoa zen, [...] lakatza eta zakarra
.
PPer
HarriP
11.
Ene larrua ere, sentibera bait da oso, nahiz lakatza izan.
Ib. 56.
Gudaldian zarraborroka, ibillitaldi lakatzak egin zituela iñork ezin uka.
Inzag RIEV
1933, 412.
2.
(G-bet),
lakats (G-goi).
"Sucio, asqueroso"
JMB At.
"
Jaboi lakatza e? Jaboi lakatza!
"
Zt.
3.
"
Langille lakatz (G-to), trabajador muy laborioso"
A (s.v. langile).
4.
(Uso sust.).
"(Lo) áspero"
Iz
ArOñ
.
Oraiñ lakatzak leundu, oraiñ okerrak zuzendu.
Ezale 1897, 123b.