lamentatu
(Aux. trans.).
Lamentar, deplorar; llorar (a un difunto).
Iarreikiten zaión jendetze handia [...] hura plaiñitzen eta lamentatzen zutela.
Lç Lc 23, 27 (He auhenez eta nigarrez, TB, Brunet negar egiten, Dv auhendatuz, Ol adiaka, Ker negar-zotinka, BiblE aieneka).
Nigarrez zeuden guziak eta lamentatzen zuten [neskatxa]
.
Ib. 8,52 (Dv deithoratzen, Brunet erostatzen; He auhenez, Ol samiñez zeuden, Leon auhenka, Ker samiñez egozan, BiblE aieneka).
Irur órdu baño lén, lamentátus bere engáñua, erdetxirík bérriz naibázue itzúli.
LE Ong 60v.
Béti ta béti egotegúra bátean lamentátzen, klamátzen, marráxkas ta desesperátzen.
Ib. 65r.