lastimatu
1.
(Ht VocGr 356),
latstimatu (SP),
latztimatu (SP).
Lastimar(se).
"Effrayer, s'effrayer"
SP.
"Éttoner, harritzea, lastimatzea
"
Ht VocGr.
Lastimadurik joango nax / amoreaz da fedeaz.
Lazarraga A3, 1164v.
Gezurtien ezpainetan / ez utz ene arima; / traidoren mihiek ere / ez nihoiz ni lastima.
Hm 125.
Jesusek, bada, ikusi zueláik ura negarres [...] lastimatu ze espirituan.
LE Io 11, 33 (HeH laztu).
Bulkatuzué labearen agoko arlauza ta eroriarazizué bere oiñ-gañera: lastimatuzió ainbérze, ezi pausurik etzúke emán.
LE JMSB 500.
Su-lamez lastimatzen / egon behar beti / ez bagira yustoki / partitzen hemendik.
Bordel 203.
2.
(L, BN, S ap. Lh
; Urt I 196, H (V, G)).
Compadecer(se), tener lastima.
"Être touché de compassion, de pitié. Kupitzen edo lastimatzen gera Iesus onaz eta aren penaz
"
H.
Nork konsolatuko nau? [...] Nor nizaz lastimatuko da?
Cb Eg II 123.
Lastima zaite nizaz, Ama guziz beraa.
Cb Eg III 295.
Arribada baneza / ongi manifesta / lastima ez laitenik / konpañian ezta.
Bordel 41.
Biyotz biguñekuak / dira lastimatzen.
Arrantz 23.
Au ikusi ta ez lastimatzen / ereje biotz gogorra!
Ud 116.
Adios ama neuria [...] / ongi lastimatzen naiz / zu despeditzea.
Balad 145.
Eta ikusten du lastimaturik bestiak zeuden bezain biartasunian arkitzen dala.
Bv AsL 56.