lehenjaio
(len- Añ),
lehenenjaio.
Primogénito.
v. lehensortu.
Hura denzát lehen iaioa anhitz anaieren artean.
Lç Rom 8, 28 (He lehen jaioa, TB, Dv lehensorthua, Ol lena, Ker len-semea, BiblE lehenseme).
Autuko dot semeen artian lenen jaijua.
Mg PAb 108.
Krutzeaz ziñatu zituan etxe ez beste guztietako seme len-jaio nagusi guztiak gau baten il zirian.
Añ
MisE
10.
Esauren gozagaitzkeriak atsekabe andia ematen bazioten ere, lenen-jaioa zalako, onengana etziñagoa zan.
Lard 31.
Ona zergatik aur lenen jaiuari ipiñi zioten izena Klara.
Bv AsL 90.
Itto zittuan aingeru iltzaleak Egiptoko lenen jaio guziak.
Inza Azalp 42.