leherkari
1.
(Adj.).
(Consonante) explosiva.
Egingo luke bertakoak edo ingurukoak hots hori ez dela leherkaria, azken eztanda falta zaion [j-] bat baizik.
MEIG VI 127.
Ez da, bestalde, gaitzerdi baizik p (b)
.
MEIG VII 181.
2.
(Sust.).
Bomba.
v. lehergailu.
An jaurti zuan esku leerkari bat.
AZink 68s.
Egazkiñak beeko arribide aldera bota zituan lerkariok.
Ib. 66.