legartsu
1.
(L, BN ap. A
; Urt IV 54, Lar, Dv, H),
legortsu (Dv→A).
Lleno de grava, pedregoso; arenoso.
"Arenisco"
Lar.
Bertze parte bat erori zen toki legartsuetarat, zeiñetan ez baitzuen bihiak lur hainitzik.
He Mt 13, 5 (Lç y SalabBN harrizu, Dv e IBk harritsu; Ur (G) arritze, Ip hartoki, Hual, Samper arridoi, Ol arritarte).
Lur legartsu eta arin direnek ez dute gisu beharrik.
Dv Lab 182.
Ibai edo erreka legartsu, arrantzako ez batere zorrotzegiak.
Prop 1906, 164.
La Crau deitzen duten zelhai legartsu zabalean.
JE Bur 84n.
Malda xutak eta legunak, harri xee eta legartsuak.
Zub 30.
Ez dira lurrak hoberenetarik: buztinki edo legartsu, nun nahi ur-begiak, ihi frango pentzetan.
GAlm 1958, 35.
Lur buztintsu eta legartsuek.
Gatxitegi Laborantza 21.
2.
Escandaloso.
"Goyetche a employé d'une manière heureuse ce terme à son sens figuré"
Dv.
Lafontene gaizoak nahastatu ditu bere fabletan asko arinskoak, legartsuak eta izpirituen harrotzera eta bihotzen asaldatzera darontsaketenak.
Gy IX.