lohigarri
1.
(
Dv,
H).
"Coinquinans, qui souille"
Dv.
"1. qui peut troubler les liquides ou se troubler; 2. qui peut salir ou se salir"
H.
(H),
loikarri.
"Qui peut communiquer une souillure morale"
H.
Esan, entzun edo egin daben gauza loikarririk.
Garita-Onandia EgOn 48 (ap. DRA
).
Iñoz biotz-lurrun loigarririk / gugandik orra baleioa.
A EE
1900a, 471.
2.
(V ap. A
).
"Suciedad"
A.
Isteko galgarauba zerbait garbituta ta guenian garbi garbi egiteko arkosko, lur apur, olo garau, auts ta loigarri guztietati.
Mg PAb 151.