luzakor
(c. sg. A; Gèze, Dv, H).
Duradero; retardador.
Ertikarea du luzakorra, berzeren hil-nahiaz denak izorra.
O Pr 502.
Erran zaharra: Jainkoa luzakor, ez ahanzkor.
Arb Igand 80.
Beharrik zituen on eta luzakor okhaztaturik zauzkan aintzindari gehienak.
Ox 199.
Ez nauzu luzakor, ez nabil iñoren igesi.
Ibiñ
Virgil
38.