makilakari
(V, G ap. A
; Dv, H; -kh- Lecl, Dv, H, -ill- Lar, Añ, Zam Voc),
makilkari (G, AN ap. A
; H (+ -kh-)).
Que apalea; que lucha con bastón.
"Apaleador"
Lar, Añ.
"
Makila-karija
"
Ast Apol 90.
"Bâtonniste"
Dv.
"
Herri hortako gazteria diote makhilakaria dela, on dit que la jeunesse de ce village joue volontiers du bâton"
H.
v. makilari.
Makilakarijak ta okasinoetsubak austen dabee bostgarren aginduba.
fB Ic I 251.
Gipuzkoan beti izan dirade makilkari azkarrak.
Izt D 181.
Makilka berehala hasi ziran Garaziko bi makilkari hoberenak.
Barb Sup 183.
Lengo denboran / arrikariyak izana, / lastima orain artu biar degu / makilkariyaren pama.
Tx B I 181.
v. tbn. Etcheb MGaric 159 (ap. DRA).