matatu
1.
( VocS
138, VocBN
),
matutu.
Sojuzgar, dominar.
"Opprimer"
VocS
.
"Mater"
VocBN y Gèze.
Bere gutiziak mortifikatzen edo matutzen dituenak.
He Gudu 58.
Gorphutzak [...] behar du izan matutua, flakatua eta hebaindua barurez.
Ib. 114.
Kasu hartan gorpitzak mathatu beharzi, biziuaren ithurburia denaz geroz.
AR 388.
Poznan-eko grebak matatu zituen armada rusoak.
Herr 27-8-1959, 4.
2.
"Mater de coups (S)"
Lrq.
Har biluetarik eta ereman barrukurat eta han untsa mata.
AstLas 27.
3.
Aplastar.
Etzuen frango beltzek bezala sudurra matatua, lehertua.
JEtchep 84.
4.
(Part. en función de adj.).Mate, sin brillo, triste.
Idekitzen dituzte begiak, begi ilhaun eta matatu batzu.
Barb Sup 124.