mustatu
1.
(
G? ap. A; -au V-ger-ple-och-m ap. A),
muxtatu.
Probar.
Cf. JUSTA ETA MUSTA (s.v. 2 justatu). v. dastatu.
Laguntza orrein eztija mustau nai dot.
Laux BBa 34.
Usaiz ona zera ta obea kolorez, agoan muxtatzeko barruratu zaitez [dirigiéndose al vino]
.
(G-azp).
A EY IV 79.
Bakalloaren saltza mustatu.
ZArg 1958, 5.
Nikanor-ek barruan mustaurik eroian beazunaren mingotsa.
Erkiag BatB 89.
v. tbn.
Muxtatu: Aurre-Apraiz in Onaind MEOE 768.
(Fig.).Probar, experimentar; disfrutar de.
Mustau daigun bake au geldiro.
Laux BBa 90.
Eztu sekula eriotzarik mustatuko.
Ir YKBiz 327.
Ai! mustatu orduko minkatza! / Une bateko gozamen mirriñari / zoritxar darraiko etengaitza!
Gazt Egan
951 (4), 15.
v. tbn. Erkiag EuskOl 1933, 57.
2.
"Zampar. Orrek gaur bazkaritan asko mustau dabe (G-azp)"
A Apend.
3.
"Hacer que la cría mame la leche de su madre. Billotxak mustau. Ardixak etxera joaten dienian esnia eratia, errepera botatzia, mustatzia. Billotxak mustau dittut
"
Elexp Berg.