nakar
1.
(V-ger-arr-m ap. A; Lh),
naikar.
"Desganado, sin voluntad"
A.
"
Nakar (V-ger), naikar (V-al), nai izate edo borondate otzekoagaitik esaten dira; zein da ian gitxikoari iankar esatea legez. Nagikorra ta nakarra bat ete dira?"
A BGuzur voc.
Bera zeinbat gogotsuago, beren arrebea ainbat nakarrago edo gogo bageago egoten zan.
A BGuzur 110.
Dendak itxita, gizonak jankar da nakar, soñeko baltzak jantzirik.
Ag Kr 206s.
Egoak moztutako txoria bezela geldituko zaitzute, jangar ta nakar.
Ag G 79.
Jateko beti nakar, gogorik gabe; egarria il ezina.
A Ardi 94.
Zer egin, ordea, asto nakar ta temati orren aurrean?
Ibiñ EG
1950 (11-12), 56.
Nakar eta nazkatuta nabil, bizitzeko gogoak arras itzaliak.
Txill Let 96.
2.
"
Naikar (V-al), retraimiento, falta de voluntad"
A.