xagrinatu,
xagrindu (B ap. IzetaBHizt2
; Urt IV 57). Apenar(se)."Disgustado. Arront xangrindue dago
"Izeta BHizt2. .
Ez utz zure burua xagrinatzera. HeGudu 106.
Jaiñkoaren gaiñean fidatzen den [gizon] bat, ez da suprenitzen, ez inkietatzen, ez xagriñatzen, zenbeit hutsetan erortzen denean. Ib. 50.
Zure alhaba juanik ere / eztizü deusere egiten, / eztüzü parmafoi / hura xangrinatzen. Xarlem 1119.
Karta igorri nakon / ama nobliari, / zuzenaren amatxi / nahi zuen jarri; / ene xangrinatzia / ez da arrigarri, / erreposturik ere / ez baitaut igorri. Bordel 127.
Hola xangrinatzeko sujetik ez duzu. ChantP 398.
Hok eman izan ditut / ez xangrinatzeko, / ene ahide adixkidek / kuraie hartzeko. Balad 216.