zaltratu
(BN-ciz ap. Lh
),
saltratu.
Agrietar(se).
"Se fendre, se fêler (pot)"
Lh.
Kantu, argi, othoiz, zaltratua zuten bihotza, laztua zintzurra, ezin aski gora helaraziz Ama beraren Ume Handi horri beren xedeak.
GH 1922, 669.
Ez da aise jakitea nola antola, zaltratua eta kasik malapartatua den Frantzia dohakabea.
Herr 22-5-1958, 1.
Murru-paretak zaltratu, pilar-habeak kordokatu.
Herr 26-3-1964, 1.
Su-mendiak hasten direlarik errebokatzen, lurra ere ikaratzen dela, eta auzoko etxeak maiz saltratzen, malapartatzen, arrailatzen eta lehertzen direla.
Herr 7-10-1965, 1.
Jandarmeria zaltraturik, jandarmek behar ukan dute beren egoitza hustu.
Herr 17-8-1967, 1.