(Persona) apta, capaz.
Eskerrak emaiten drautzazuela Aitari, zeinek sufizient egin baikaitu sainduén heretajean partizipant izateko argian.
"Idoines"
.
Lç Col 1, 12 (He, TB, Ker y Bibl gai, Ol lain).
Speranzaz ezen ni baino sufizientagorik ere izanen zela obrán esku edukiren luenik.
Lç
Dedic
* 6v.
Kapable eta sufizient eridenen eztiradenak [...] iraitz ditzaten.
Lç
Ins
F, 6v.
Botilla aundi bat basorik gabe / baietz seguru ark ustu; / orretan dago sufiziente, / beste bentajarik eztu.
Xe 270.
Juan Jose Udarregi / sufizientia.
Ud 73.
Gizon supizienteak bear omen diñaa karobian.
TxGarm BordaB 22.
(Persona) válida, que se vale por sí misma.
"
Oaindik behintzat pertsona sufizientia dao ta moldaukoa
"
ZestErret.
Burla egiñ dirate, / ez egon banintz sano / sufiziente. AzpPr 87.