aintzako
1.
(H).
(Tomar, tener) por tal.
Zaldijok, ezeren susmo barik, aintzako artu eben lenengotarik, euretariko bat geiago bailitzan.
Otx 121.
2.
(Tomar, tener) en consideración.
Gauza bakana zalako gixonak edozetan aginttaritzea euki ta eurak andrak ezetan aintzako be ez ixatia.
Otx 46.
3.
"
Aintzakoa (Vc), propio, proporcionado"
A.
AINTZAKOENA (det.).
De la manera más fiel.
Donibane Gurutzen olertitza bear bezela aditzeko, naiz aintzakoena aren nortasun aundiak aditzera eman, kantetako olerti-ekarri oni oartu bear zaiola.
Gazt MusIx 163.