(Izt 6r, VocCB.(s.v. gorroto)→Dv),
aiherkun. Odio, rencor.v. aiherkunde. Bidaje onek Saulen biotzean David-ganako aierkune bizia sortu zuen. Lard 166.
Ikusirik, bada, anaiaren lengo aierkuneak bazirauela, bere prestamenak artu zituen, anaiak erasotzen bazion ere. Ib. 41.
Anaiaen aierkuneari errekin geiago emateko, Josek bigarren ametsa ere esan zien. Ib. 48.
Saltzerañoko gorrotoa eta aierkunea artu zioten. Ib. 50.
Lizinioren mende zeuden, zerbait aierkun gorroto beti izan ziyen onek eta gogor erabilli oi zituan. J.M. TolosaEEs 1913, 210.