alaikor
1.
(Lo) que alegra.
v. alaigarri.
Sortaldetikan (iru errege) etorri dira / beren abere gañean; berri alaikor bat entzun zala / oik bizi ziran lurrean.
Baxurko Jesus 28 (ap. DRA).
2.
Alegre.
Baiña ontzia noiz ikutuko / lurraren ertza egola, / aurtxo txikia, oso alaikor, / bertan sartzera joiala...
Onaind MEOE 729.