irrikitu
1.
(V, AN-5vill ap. A).
(Vb.).
Rajar(se), agrietar(se).
"Abrirse el erizo de la castaña, el pericarpio de la nuez"
A.
v. arrailatu; 1 irritu, 2 irrikatu;
kirrikatu.
Seska irrikitua ez du puskatuko.
Ol Mt 12, 20 (Lç, Ip, Ur (V) zart(h)atu, He arraillatu, Dv kraskatu, Ur (G) kirrikatu, Or kroskatu, Ker brintzatu, IBe printzatu, IBk pitzatu).
2.
(V-ple-och-m ap. A; msOch 5, Mg PAbVoc, Añ).
(Sust.).
Rendija, grieta.
"Grieta"
, "resquicio" Añ.
Artzen ditu arkaitz-irrikitutik iru aldaska.
Or Mi 72s.
Bee-beerañoko irrikituak erakusten zituzten [mendiak]
.
Anab Poli 120.
Atxaren irrikitu batean.
Erkiag BatB 19.
"(V-ple-och-m), bragueta"
A.