irauteko
1.
(c. sg. A; Lecl, Dv). Duradero, firme. "Constant, durable" Lecl. "Destiné à durer. Uri hau ez da irautekoa, cette pluie ne durera pas" Dv.
Borondate fermu eta irauteko bat.
He Gudu 63s.
2.
Sustento.
Ez datxakola buruari; zeiña ganik gorphutz guziak, bere parte guziak juntatzen eta estekatzen diotzaten zaiñetarik, errezibitzen baidu irautekoa.
He Col 2, 19.