Pertsona-izenak

Erdi Aroko izena. Lehenengo aldiz 938an aurkitu dugu (Ossauariç).

Zeru garbia, hodeirik gabea adierazten du hitz honek. Osagaiak ortzi (ikus Urtzi) eta garbi dira.

Basoetan bizi den hegazti koloretsua (Garrulus glandarius) eta J. Basterretxea (Gernika, 1911 - Iruñea, 1996) idazlearen ezizena.

Ikus Ortzadar.

P. M. Otaño Barriola (Zizurkil, 1857 - Argentina, 1910) idazlea eta bertsolaria izan zen.

Deun-ixendegi euzkotarra (Arana eta Eleizalde, 1910) lanean Otilioren baliokidetzat proposatutako izena.

Juan San Martín (Eibar, 1922 - Hondarribia, 2005) idazle eta euskaltzain osoaren goitizena.

Otso izenaren Erdi Aroko hipokoristikoa. Honek eta Otsanda femeninoak aztarna franko utzi dituzte oikonimo eta toponimoetan: Otsandategi (Bizkaiko etxe izen usua), Otxanduri (Errioxako herri izena)...

Ohiko euskal izena Erdi Aroan, gaztelaniazko Loperen kidea, jatorria otsoa (Canis lupus) hitzean duena. Gaur egun bizirik dago deituratzat (Otxoa) eta zenbait toponimoren osagaitzat. Zallan (Bizkaia), esate baterako, Otxaran ('Otxoaren harana' etorkiz) auzoa dago. Aldaera eta eratorriak: Otxoa, Otsando, Otsote eta Otxoko.

Jules Moulier (Bidarrai, 1888 - Hiriburu, 1958) idazlearen goitizena. Bertsoengatik egin zen ezaguna, baina pastoral bat eta alegiak ere idatzi zituen. Michel Labegueriek bertso hau moldatu zuen haren oroimenez:

Bi begietan ximixtak, boza dena ihurtzuri,
azaletik otso beltza, bainan barnez uso zuri
lehengo profeta bat zinuen iduri...