Pertsona-izenak

(...)
3.330. SELUAN, SILUANA, azkenengo hau emakume-izena: Miguel Seluan, (1330, PN-XIV, F.Est., 241 orr.), Miranda-n; Pero Seluan, (1330, PN-XIV, F.Est., 241 orr.), Miranda-n; fillos de Pero Seluan, (1330, PN-XIV, F.Est., 234 orr.), Larraga-n; Johan Saluater [sic], fijo de Johan Seluan, (1350, PN-XIV, L.Mon.Est., 347 orr.), Yecora-n; Domingo Siluana, (1366, PN-XIV, F.Sang., 484 orr.), Sanguessa-n. Ikus SERVANT / SELVANT. Dirudienez Seluan nahasi egiten da Servant formarekin. Siluana, ordea, desberdina da dudarik gabe. //Argi dago SILVANO dela maskulinozko forma osoa azken vokalik galtzen ez denean, eta femeninoa SILVANA, beti azken vokal eta guzti, ikusi izan denez. Latinez Siluanus, -i, eta inoiz Syluanus ere bai, baso eta oihanen jainko moduan agertzen da, baina pertsona-izen moduan ere erabili izan da; silva, -ae, hitzean duke jatorria, 'oihana'. //Izen hau Testamentu berrian aipatzen da. Leiçarraga-k honela itzultzen du: "Corinthianoe. II", I, 19, ὁ γὰρ τοῦ Θεοῦ υἱὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν δι᾽ ἡμῶν κηρυχθείς, δι᾽ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ, ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν·, 'Ecen laincoaren Seme lesus Christ guçaz çuen artean predicatu içan dena, niçaz eta Syluanoz (352. Oharra) eta Timotheoz, ezta içan Bay eta Ez, baina Bay hartan izan da'. // 352. Oharra: Grekozkotik Silvano ateratzen da, eta ez Sylvano, textu horretan bederen y grekorik gabe emaiten baita. [...] Zenbait izen XIV mendeko Nafarroan agertzen direnak (Hirugarren zerrenda)
(...)