Pertsona-izenak

(...)
[Zipre izenaz ari dela] Leiçarraga-k gentiliziorako cypriano tradizio latinotik jasorikoa emaiten du, hain-zuzen-ere pertsona-izen moduan, hartan jatorria izanik, ezaguna dena, eta erdaraz Cebrián erako deiturak utzi dituena, cfr. ene aipaturiko lan Pertsona-izenak euskaraz nola eman, §1, 179, han hurrengo hau izkribaturik baitut: "Joan Mari Lekuona-k diostanez Urkizu Tolosa-koan bada haizpeko ermita bat Zipirio moduan ezagutzen dena, izenak aurretik saindu-praenomen-ik batere ez duela, ene ustez oso tradizio zaharrekoa, Prudentzio poeta kalagurritarrak berak ere izen honi dagokiola ez baitu IV mendean latinez halakorik erabiltzen, apurtxo bat goraxeago ikusi dugunez. Patxi Salaberri-k, beste alde batetik, erraiten dit Nafarroan badirela Zipirio, Zipiro hagiotoponymoak, eta hau erran-berri dugunaren indargarri da. Zipirio formaren iturrian < grekotik latinera iraganiko Cypriano dugu, hasierako oklusivo gorraren assibilazioa, -i- aurrean duela, latinez eginik, eta euskaldunen artean -n- vokal artekoa galdu eta –pri multzoan agertzen den muta cum liquida delakoa -piri- moduan deseginik". // Duvoisin-ek, ordea, ziproar darabil, eta hori da hemen hautatu duguna, zeren zypriano erakoak egungo egunerako urrunsko gelditzen direla uste baitut, saindu-izenari hestu loturik egoiteaz gainera. Proposatzen zaigun txipretar delakoa iratxo bat besterik ez dela iruditzen zait, gaztelaniaz moldaturiko gallizismo phantasmagoriko baten euskaraz irauneraztea baizik ez
(...)