Pertsona-izenak

Munduko erlijio zahar guztietan egon da Eki edo Eguzkiarekiko jaiera, hori baita bizitzaren iturria. Euskal mitologian Eguzkia -Ilargia bezala- Lurraren alaba da, emea beraz, eta gauero elkartzen da amarekin. Aldaerak: Eguzkiñe, Ekhia, Ekia eta Ekiñe. Zenbait lekutan hauxe esaten da iluntzean: 'Eguzki amandrea badoa bere amagana'.

Deun-ixendegi euzkotarra (Arana eta Eleizalde, 1910) laneko izenekiko (Edurne edo Bakarne) analogiaz XX. mendean sortutako izena. Oinarria eguzki izena eta -ne atzizki femeninoa dira. Ikus Eguzkia.

Eder hitzaren edder aldaeraren idazkera zaharra, pertsona izen moduan erabilia.

Erdi Aroan oso arrunta zen izen hau, Araban bereziki. 1025. urtean, esaterako, Valpuestako (Burgos) kartularioan ageri da. Aldaerak: Elo eta Eilon. Ikus Hailo.

Erdi Aroko euskal izena, berez Aitaren (aita izen arruntetik) aldaera dena. 956an Valpuestako (Burgos) kartularioan ageri da.

Zumarragako (Gipuzkoa) auzoa eta Andre Mariaren adbokazioa.

Nafarroako Arakil eta Longida ibarretako bi herriren izena. Ikusi Ekai.

Zestoa eta Debaren (Gipuzkoa) artean dagoen haitzulo ezagunaren izena. 1969an bertan aurkitutako margoak Paleolitoko ikusgarrienetakoak dira Euskal Herrian.

Izen mitologikoa eta izen arrunta 'erauntsia'.

XX. mendearen hasieran izadiarekin lotutako izenak erabiltzeko kristautasunaren aurreko tradizioa berpizten hasi zen. Haietako bat dugu ekaitza, euskaraz Marirekin hagitz erlazionaturik egon dena, ostosketak berak sortzen baititu eta askotan itxura hau hartzen baitu leku batetik bestera joateko. Arantzako (Nafarroa) mendia ere bada.