Erdi Aroko izena. 956. urtean Lain urduñarra ageri da Valpuestako (Burgos) kartularioan.

Izen arrunta ('hodeia' edo 'erlainoa') eta euskal mitologian Marik hartzen duen itxuretako bat.

Santa Graziko mendia (Zuberoa). Ikusi Lakhora.

Erromatarren garaiko harri batean ageri da Lacubegi teonimoa. Uxuen (Nafarroa) aurkitu zuten, Erdi Aroan herria izan arren egun ermita besterik ez den Santa María la Blanca delakoaren inguruetan. Hurbil Lakumulatu aurkintza dago, eta honen barrenean antzina herria izandako Laku ('toki urtsua', jatorriz) dermioa. Uxuetik gertuago jainko izenarekin eite izugarria duen Lakubeli-ko zokoa dago.

Ahedoko Andre Mariaren ermita, XVIII. mendekoa, Karrantza (Bizkaia) haranean. Jaia urriaren lehenengo igandean da. Horretaz gain, Turtzioz eta Karrantzaren arteko mugan, Armañon mendian, badago izen bereko trikuharria. Lama latinaren aurreko hitza da eta padurak izendatzen ditu.

Ikus Lamina.

Andre Mariaren antzinako ermita, Mundakan (Bizkaia). Irudia Mundakako Andra Maria elizan ermitan dago. 1719.eko abenduaren hogeian Portugaleteko Asturiasko Printzea kortsariontzia ondoratu zen bertan ekaitzak bultzatuta. Ikus Lamina.

Urarekin lotua dagoen izaki mitologikoa. Deskripzio asko badaude ere, eskuarki emakume ederrak izaten dira, baina ahate hankak ohi dituzte edo arrain isatsa -kostaldean eta ibai ertzetan batik bat, Ibaizabalen edo Bidasoan esaterako-, eta leize, iturri eta osinen inguruetan bizi ohi dira. Aiurri onekoak dira, eta sarri mesedeak egiten eta eskatzen dituzte, nahiz inoiz kalte ere egiten duten. Mari bezala ilea orrazten agertu ohi dira, urrezko orrazia erabiliz. Euskal Herrian ehundaka toponimotan gorde da lamina izena: Lamiaran, Lamiarrieta, Lamierreka, Lamiturri... Baliokide maskulinoa Maide da. Aldaera: Lamia.