Latinezko esapideak deklina al daitezke euskaraz? Eta deklinatzekotan, zein da idazkera zuzena: komatxoak, marratxoa...? Adibidez:

Lantegi gehienetan "curriculum vitae" eskatzen dute.

Almeriaraino joan ondoren, senideei "vis a vis"-a galarazi diete.

"Modus vivendi" eskasa dago hor.

Egiteko modu "sui generis" bat erabiltzen du Mikelek.

Gutunaren azken aldean "nota bene" bat ezarri zidan.

Hitz konposatuetan zilegi al da letra larriak bietan erabiltzea? Esate baterako: Neba-arrebak etorri dira? Espainiako Errege-Erreginak etorri dira?

Noiz esan daiteke mailegu bat zaharra dela (edo berria)? Nola jakin noiz den -sz- multzoa ala -z- soila? Edo noiz gorde j eta noiz egokitu mailegua g forman? Noiz du mailegu batek forma erabakigarria izateko adinako tradizioa?

Zer dauka arautua Euskaltzaindiak komaren erabileraz? Non aurkitu daiteke gai horri buruzko argibiderik?

Donejakue bidea, Donejakue Bidea, Done Jakue bidea… Nola idatzi behar da?

Nola idatzi behar da: Domu Santu eguna ala Santu Guztien Eguna? Ala biak zuzenak dira?

Zein da idazkera zuzena: Opusko kidea / Opuseko kidea / Opus-eko kidea?

Nola da "lege-gordailu" hitzen laburtzapena: larriz eta puntuekin (L.G.) ala punturik gabe (LG)? Eta posta-kodearen laburdura?

Zuzenak al dira ondorengo formak?

a) errusiakotu (Errusiakoa egin / bihurtu) [letra larriz ala xehez?]

b) errusiakotasun (Errusiakoa izatearen nolakotasuna) [letra larriz ala xehez?]

c) errusiaratu (Errusiara joan, bidali) [letra larriz ala xehez?]

d) errusiartu (errusiarra egin / bihurtu)

e) errusiartasun (errusiarra izatearen nolakotasuna)

f) errusieradun (errusieraz dakiena)

g) errusieratu (errusierara itzuli)

Gauza bera egin al dezakegu gainontzeko herritar-, hizkuntza- eta leku-izenekin? Esaterako: bilbokotu, bilbokotasun, bilboratu, bilbotartu, bilbotartasun, ameriketaratu, ameriketakotu, amerikartu, amerikartasun, eta abar.

Nola idazten dira mota, sail, maila, kopuru, multzo eta gisako hitzekin osatutako hitz elkarteak? Arau bereziren bat dute horiek?